چند سالی است که بشر در حال تحقیق بر روی ماه است و تا به حال نیز اطلاعات بسیار زیادی را در رابطه با این سیاره کشف نموده است. اما آیا انسان میتواند روی ماه زندگی کند؟

تحقیقات انسان نشان میدهد که ماه سیاره ای بدون اتمسفر، هوا و خاک خشک است و همچنین سطح ماه به صورت صخره ای است، اما این تمام ماجرا نیست. داستان ها و افسانه های بسیاری در رابطه با ماه وجود دارند که ماه را جهانی با اتمسفر قابل تنفس و حتی حیات فرا زمینی توصیف میکنند. البته در حال حاضر ماه به خاطر اندازه کوچکش فاقد یک میدان مغناطیسی قدرتمند است و اتمسفر ندارد. به گفته دانشمندان اتمسفری که ماه احتمالا قبلا داشته به واسطه پرتوهای خورشیدی و بادهای شدیدی که با آن برخورد داشته اند از بین رفته است.

در مقابل تمامی اینها زمین از میدان مغناطیسی قوی تری برخوردار بوده و توانسته است تا امروز اتمسفر خود را حفظ کند. در حدود 3 میلیارد سال پیش، وصله های بسیار بزرگ سیاه رنگی بر روی ماه شکل گرفته اند، دانشمندان نام این وصله ها را ماریا گذاشته اند و این وصله ها توسط جریان گدازه ها تشکیل شدند که بعد از خنک شدن به این صورت درآمده اند.

در جریان ماموریت آپولو، فضانوردان توانستند نمونه هایی از این وصله ها را به زمین بیاورند و مشخص شد که درون این وصله ها عناصری همانند دی اکسید کربن وجود دارد. با این تعاریف محققان حدس زده اند که گاز مذکور نیز همزمان با شکل گرفتن وصله ها از ماه به بیرون تراوش کرده است.

داشنمندان به این نتیجه رسیده اند که قبلا ماه دارای اتمسفر بوده ولی نکته جالب این است که این اتمسفر تنها برای 70 میلیون سال دوام آورده است. این یافته می تواند از اهمیت بالایی برای فضانوردان برخوردار باشد؛ انسان برای آنکه حضوری مستمر و همیشگی روی ماه پیدا کند به آب و خاک نیاز خواهد داشت و اگر آب و دیگر ترکیبات را بتوان روی ماه پیدا کرد آنگاه نیازی به انتقالشان از زمین نخواهد بود. بنابراین تنها قمر زمین شاید امروز فاقد حیات و هوا باشد اما ممکن است به خاطر بازه زمانی هرچند کوتاهی که برای خود اتمسفر داشته بتوانیم روزی روی آن مستقر شویم.

براي دريافت اخبار جديد با ليمو سبز همراه باشيد.